«Ya Rab, insan nedir ki, onu anasın,
ya da insanoğlu nedir ki,
ona ilgi gösteresin?
7Onu meleklerden biraz[c] aşağı kıldın.
Yücelik ve onur tacını ona giydirip
ellerinin yapıtları üzerine onu görevlendirdin.
8Her şeyi onun ayakları altına sererek
ona bağımlı kıldın.»
Tanrı, her şeyi insana bağımlı kılmakla, insana bağımlı olmayan hiçbir şey bırakmadı. Ne var ki, her şeyin insana bağımlı kılındığını henüz görmüyoruz. 9Ama meleklerden biraz[c] aşağı kılınmış olan İsa'yı, Tanrı'nın lütfuyla herkes için ölümü tatsın diye, çektiği ölüm acısı sonucunda yücelik ve onur tacı giydirilmiş olarak görüyoruz. 10Birçok oğulu yüceliğe eriştirirken onların kurtuluş öncüsünü acılarla yetkinliğe erdirmesi, her şeyin kendisi için ve kendi aracılığıyla var olduğu Tanrı'ya uygun düşüyordu. 11Çünkü kutsal kılanla kutsal kılınanların hepsi aynı Baba'dandır. Bu nedenle İsa onlara «kardeş» demekten utanmıyor.
12«Senin adını kardeşlerime ilan edeceğim,
topluluğun ortasında
seni ilahilerle yücelteceğim» diyor.
13Yine,
«Ben O'na güveneceğim»
ve yine,
«İşte ben ve Tanrı'nın bana verdiği çocuklar» diyor.
14Bu çocuklar etten ve kandan oldukları için İsa, ölüm gücüne sahip olanı, yani İblis'i, ölüm aracılığıyla etkisiz hale getirmek üzere onlarla aynı insan yapısını aldı. 15Bunu, yaşamları boyunca ölüm korkusu yüzünden köle olmuş olanların hepsini özgür kılmak için yaptı. 16Kuşkusuz O, meleklere değil, İbrahim'in soyundan olanlara yardım ediyor. 17Bunun için her yönden kardeşlerine benzemesi gerekiyordu. Öyle ki, Tanrı'ya olan hizmetinde merhametli ve sadık başkâhin olup halkın günahlarını Tanrı'ya bağışlatabilsin. 18Çünkü kendisi sınandığında acı çektiğine göre, sınananlara yardım edebilir.